Eens in de zoveel tijd worden we opgeschrikt door gruwelijke beelden uit de vleesindustrie. Opnieuw was het raak en slachthuis Gosschalk is voor onbepaalde gesloten. De praktijken worden vanuit de sector weggezet als een incident. Maar staan deze misstanden op zichzelf, of reikt het probleem verder dan Epe?

Vleesindustrie

Wanneer je de beelden vanuit slachthuis Gosschalk hebt gezien, zullen deze nog haarscherp op je netvlies staan. Mocht je daar bewust niet naar hebben gekeken en dat zo willen houden, begrijpen we dat maar al te goed. Maar waar het op neer komt? Varkens worden geslagen, koeien worden in het gareel gehouden met stroomstoten en medewerkers deinzen er niet voor terug dieren aan de oren mee te slepen. 

Het dierenwelzijn zal zeker geen prioriteit krijgen

In Nederland heeft het videomateriaal geleid tot woede en De Nederlandse Voedsel- en Waren Autoriteit kon niet anders dan de deuren van het slachthuis sluiten. In een ingezonden brief aan de NRC schrijft een oud-medewerker van de toenmalige Voedsel- en Warenautoriteit verbaasd te zijn dat dit nu pas gebeurt. Tussen 2005 tot 2014 was ondergetekende van de brief getuige van de gruwelen tegen de dieren. Maar toentertijd was een alarmerend rapport niet genoeg om tot sluiting over te gaan. De conclusie van zijn brief? "De heren Gosschalk hebben zo hun eigen mening over de wijze waarop ze hun bedrijf runnen. Het dierenwelzijn zal zeker geen prioriteit krijgen."

Vleessector in kwaad daglicht 

De gepubliceerde beelden doen de vleessector weinig goeds. “Nu Gosschalk in de fout gaat, zet dat de gehele vleessector in kwaad daglicht en dat is niet terecht”, zegt Patrick de Leede, woordvoerder van De Centrale Organisatie voor de Vleessector (COV). Maar in tegenstelling tot zijn stelling, schetsen inspectierapporten van de NVWA een ander beeld.

Varkens met botbreuken, uitgescheurde anussen of dieren die levend in broeibakken worden gegooid

Een beeld van gruwelijkheden om precies te zijn. De opsomming van het AD over de misstanden liegen er niet om. Varkens met botbreuken, uitgescheurde anussen of dieren die levend in broeibakken worden gegooid. Het zijn scenario’s waar het dierenwelzijn in geen enkele mate een rol lijkt te spelen. In een gesprek tussen oud-medewerkers en de krant komt naar voren dat zij hier alles behalve verbaasd over zijn. Snelheid is de drijvende factor. Ook bij andere huizen waar hij werkte zag hij vergelijkbare dingen als bij Gosschalk. De oud-medewerker spreekt van een 'badboywereld' met mensen die nergens voor terugdeinzen.

Lees ook:

Eén toezichthouder, duizenden slachtingen

Maar hoe zit het dan met de controles? De NVWA is de verantwoordelijke partij om toezicht te houden op de slachthuizen. Eén permanente toezichthouder in de grote slachthuizen; momentopnames in de kleinere slachthuizen. Ter indicatie: bij Gosschalk werden er op één dag rond de vijfduizend varkens geslacht en zo’n zeshonderd runderen. Zie dat maar eens in je eentje in de gaten te houden…

Waarschuwing:  de beelden hieronder kunnen als schokkend worden ervare

De oud-medewerker schrijft hierover nog iets alarmerends in de ingezonden brief in NRC. De brief vertelt dat 'de handhavingattitude bij toezichthoudende dierenartsen ver te zoeken was'. "Bij Gosschalk was daar ook nog een reden voor te noemen: door intimidatie en zogenaamde afspraken over wat wel of niet gerapporteerd mocht worden, moest je wel sterk in je schoenen staan om je werk goed uit te voeren." Zelfs met aangescherpt, of extra toezicht is het dan nog de vraag of dierenartsen in staat zijn om hun werk uit te voeren. 

'Zeker geen incident'

Ook directeur van Varkens in Nood, Frederieke Schouten, maakt zit niet alleen zorgen over dit ene slachthuis in Epe. "Gosschalk is zeker geen incident, deze misstanden spelen veel breder." Wat er volgens haar nodig is om deze praktijken te veranderen? Meer inspecteurs vanuit de NVWA en strenger cameratoezicht. Maar ook zullen die maatregelen volgens Margreet Steendijk van Eyes on Animals geen structurele uitkomst bieden. De enige manier waarop dat wel mogelijk is volgens haar? Minder dieren slachten. “Iedere minuut vertraging kost geld. In zo’n productieve omgeving waar de klok tikt en geld bepalend is, raakt dierenwelzijn automatisch ondergeschikt."

En wie daar volgens Schouten dan weer een bepalende rol in heeft, dat is de consument. We leven in een maatschappij van vraag en aanbod. Zolang de vleesindustrie geld verdiend aan een zo snel mogelijke productie, zal het dierenwelzijn altijd op de tweede plaats komen, schrijft het AD.