In Bangladesh werken 2.5 miljoen vrouwen in de textielindustrie. Veel van de kleding die wij kopen bij grote modeketens komt uit dit Aziatische land. Misbruik onder deze groep vrouwen is een groot probleem. Maar gelukkig is daar beschermengel Dolly.                                                             

Grassroots movements - Fabeha Monir

De 20-jarige Hafsa Begum is een van deze textielarbeiders. Aan The Guardian vertelt zij over de ervaring die ze had met haar baas. "Na een lange dag werken was ik op weg naar huis. Ik was moe en raakte wat achter op mijn collega’s. Mijn leidinggevende zag zijn kans schoon en trok me een donkere steeg in. Hij zoende me, raakte me aan en zei: 'Je bent van mij'." 

De man maakte duidelijk dat ze haar baan zou verliezen als ze geen seks met hem wilde. Hafsa nam contact op vakbondsactivist Dolly Akhtar, die zich al ruim tien jaar inzet voor de bescherming van vrouwelijke textielarbeiders. Het lukte Dolly om de man te laten ontslaan. Maar haar baan kreeg Hafsa niet terug en ze moest noodgedwongen met haar familie verhuizen vanwege aanhoudende bedreigingen. 

Zware strijd

Het is daarom niet zo gek dat veel vrouwen bang zijn zich uit te spreken. En dat terwijl het een groot probleem betreft. Volgens The Guardian heeft 80 procent van de 2.5 miljoen vrouwen die in textielfabrieken werken, ervaring met misbruik in de werkomgeving. 

Helaas is hier weinig aandacht voor. Dolly Akhtar denkt dat dit ligt aan de scheve representatie in de vakbonden en in de politiek. Mannen maken de dienst uit. Daarnaast kent het land een sterke schaamtecultuur en is discriminatie jegens vrouwen diepgeworteld.

Daarom besloot Dolly actie te ondernemen. Zelf werkte ze ook in een textielfabriek en kreeg - net als Hafsa - te maken met een opdringerige leidinggevende die seks met haar wilde. Ze nam ontslag en voegde zich bij een grote vakbond waaruit ze een kleinere beweging begon om te zorgen dat (jonge) vrouwen beter worden beschermd in de werkomgeving. 

Frustrerend

De afgelopen jaren heeft Dolly talloze vrouwen bijgestaan in misbruikzaken. Maar het blijft lastig om iets voor elkaar te krijgen, omdat de meeste vrouwen niet willen dat er melding wordt gemaakt bij de politie. 

Ze zijn bang voor hun reputatie in de gemeenschap en voor bedreigingen. Veel verder dan het ontslag van een misbruiker gaat het dan ook meestal niet. Dolly focust nu daarom op het bijscholen van vrouwen, zodat ze weten hoe ze zelf vakbonden kunnen vormen.

Textielfabriek in Bangladesh

De textielindustrie is goed voor zo’n 80 procent van de export van Bangladesh. De economie van het land is dus afhankelijk van het werk dat de vrouwen verrichten, maar bescherming is er nauwelijks. 

En ondanks dat ook Dolly en haar familie bedreigd worden voor haar activisme, blijft zij zich uitspreken in de hoop gerechtigheid te krijgen voor vrouwen in de fabrieken. Lees het hele verhaal over #MeToo in Bangladesh via de link hieronder.