“Ik verloor mijn zoon aan de alt-right beweging”, schrijft deze Amerikaanse moeder in The Cut. Via Twitter kwam ze erachter dat haar zoon onderweg was naar de protesten in Charlottesville. Dit is haar verhaal.

Foto: Evelyn Hockstein/Getty

“Hij was daar waarschijnlijk met zijn vrienden, al weet ik dat niet zeker omdat ik hem al drie jaar niet heb gesproken,” vertelt de vrouw, wiens naam onbekend blijft in het persoonlijke stuk. Want hoe reageer je als je ziet dat je kind steeds meer toenadering zoekt tot extreemrechtse groepen?

Lieve jongen

De moeder begrijpt zelf niet goed hoe het zover is gekomen. “Hij is opgegroeid in een grote multiculturele stad en als kind accepteerde hij iedereen.” Volgens haar was hij een normale tiener die wel eens alcohol dronk of blowde maar verder nooit in de problemen kwam.

Moeder en zoon hadden altijd een hechte band, maar op een gegeven moment veranderde dat. “Ik weet nog dat ik hem een knuffel wilde geven en hij me bijna wilde slaan omdat ik hem aanraakte.”

Extreemrechtse invloed vanuit een podcast

Als tiener ontdekte de jongen ‘FreeDomain Radio’, een podcast van de extreemrechtse Stefan Molyneux. Hij luisterde er op zijn kamer naar en nam steeds meer ideeën van de alt-right-beweging over. Zijn moeder: “Op een gegeven moment zei hij dingen als: ‘Als we alle Aziaten weg sturen zou het hier niet meer zo vol zijn’.” Op het moment dat zijn moeder geen rationeel gesprek meer met hem kon voeren, heeft ze haar zoon gevraagd om uit huis te gaan.

Foto: ANP

Op de hoogte via Twitter

Natuurlijk mist ze haar kind nog steeds. En ook al heeft ze geen direct contact meer met hem, toch houdt ze nog steeds haar zoon elke dag in de gaten via social media. Hij tweet met enige regelmaat over Trump en heeft onder andere zijn twijfels over de Holocaust publiekelijk uitgesproken.

Charlottesville

In augustus ziet de moeder op Twitter dat haar zoon onderweg is naar Charlottesville, waar een grote groep extreemrechtse demonstranten zich verzameld hebben. Het gevoel dat de vrouw omschrijft, laat een duidelijke tweestrijd zien: “Ik was nerveus omdat deze bijeenkomsten vaak gewelddadig worden. De hele dag wachtte ik tot hij zou tweeten zodat ik zeker zou weten dat hij oké was.” Tegelijkertijd veroordeelt ze dat haar zoon daar samen met neonazi’s was: “Een deel van mij hoopt dat hij iets doet wat verboden is en opgepakt wordt, omdat dat een manier is om hem weer op het rechte pad te krijgen.”

Gewoon ergens bij willen horen

Waarom deze vrouw besloten heeft haar verhaal te vertellen? Omdat ze ervan overtuigd is dat de alt-right-beweging bewust bepaalde ‘kwetsbare’ jongens rekruteert en andere ouders wil waarschuwen. “Deze jongens willen gewoonweg ergens bij horen en zijn op zoek naar hun identiteit en plek in de maatschappij. Sommigen vinden het antwoord in extreemrechtse groepen die een ‘normale dosis’ angst voor het onbekende naar een extreem hoog niveau tillen.”

Filmpjes van de hond

Af en toe stuurt ze nog een e-mail naar haar zoon. Ook al krijgt ze geen reactie, ze weet wel dat hij de e-mails doordat ze telkens een leesbevestiging krijgt. Door persoonlijke filmpjes van hun hond te sturen, waar ze zelf ook in praat, hoopt ze dat ze nog iets in hem losmaakt. “Ik hoop stiekem dat hij iets voelde bij het horen van mijn stem, want diep van binnen weet ik dat hij me wel zal missen.”

Een belangrijk en ontroerend verhaal. Benieuwd naar het origineel? Lees het hieronder: